Aldraður heimilisvinur gengur í endurnýjun lífdaga

Hjónin Sigurbjörg Ólafsdóttir, ljósmóðir og hjúkrunarfræðingur og Grétar Markússon, arkitekt, eiga unaðsreit við Lambhaga 9 á Álftanesi. Sunnan við húsið er sjávarbakkinn og þar fyrir utan miklar leirur. Margæsir og aðrir vaðfuglar eiga þar griðland og í móunum í kring verpir fjöldi fugla. Lóur voru á vappi hjá þeim hjónum framundir jólin í fyrra.

Sigurbjörg hafði margboðið mér að heimsækja sig og hljóðrita fugla. Við Elín fórum því út á Álftanes sunnudaginn 18. Apríl og heimsóttum þau góðu hjón. Ekki var ætlunin að hljóðrita í ferðinni heldur skoða aðstæður. Nagra Ares BB+ hljóðritinn og tveir Sennheiser ME62 voru þó með í för.

Þegar okkur bar að garði var verið að sinna gömlum heimilisvini, Deutz D30-S dráttarvél frá árinu 1961. Steinn, bróðir Sigurbjargar, sinnti um gripinn, og þar var einnig Markús Sigurðsson, sem hafði gert vélina upp.

Eftir að hafa þegir veitingar – rjómapönnukökur, jólaköku o. Fl., fór Steinn einn hring á vélinni. Síðan bauð Sigurbjörg mér í ökuferð og á eftir fór Elín með henni. Eins og sést á myndinni er eins konar söðull á vinstri aurhlíf vélarinnar. Þess vegna er vélarhljóðið meira til vinstri en hljóðið af hjólabúnaðinum og fjöðrunum heyrist vel í hægri hátalaranum. Sé hljóðritið sett í mónó verður hljóðið ekki síðra.

Í spjallinu hér á eftir segja þau Sigurbjörg, Steinn og Markús frá dráttarvélinni. Hljóðritið er örlítið snyrt en ekki klippt í sama mæli og menn neyðast til í útvarpi þar sem tíminn er oft naumt skammtaður.

Einnig fylgja þessari færslu tvö hljóðrit þar sem dráttarvélin kemur í hlað undir stjórn Steins og hann setur hana í gang fyrir mig að nýju. Hið seinna er ökuferðin með Sigurbjörgu. Aðdáendur vélahljóða fá þar nokkuð til að njóta.

Eftir að bloggið var birt sendi Sigurbjörg mér tölvupóst með ítarlegri lýsingu á notkun dráttarvélarinnar. Þar segir m.a.:

„Ég hafði mjög gaman af að heyra í gamla "Diggadigg" á upptökunni. Gott að geta látið spila þetta fyrir sig á elliheimilinu ! Ég var hálf gleymin í viðtalinu, þó ég segði að traktorinn hefði verið notaður í allt þá skýrði ég það ekki nánar. Hann var auðvitað notaður við allan heyskap, slá, snúa heyi/ tætla, raka saman , binda og flytja heim. Til allra flutninga var hann ómetanlegur, því vor og haust var gott að geta flutt sauðfé á heyvagni bæði í tengslum við sauðburð, rúningu og svo slátrun á haustin.

Það var skipst á að fara með mjólkurbrúsana niður á brúsapall frá Kirkjulækjarbæjunum sem voru þrír. Við krakkarnir sáum um það þegar við stálpuðumst. Það voru risa stórir mjólkurbrúsar í kælingu í vatnsþrónum sem við þurftum að lyfta uppá vagninn. Þeir voru allt upp í 50 lítra, en flestir voru 40 lítra.

Eins og ég nefndi var farið með fjósaskít á tún í kerru jafnóðum og þannig lærði ég að keyra á milli hlassa á túninu með pabba gangandi á eftir af því hann mokaði af. Nú svo var hann notaður í ferðalög ! Pabbi smíðaði pall aftaná og við fórum öll í langt ferðalag til berja um haustið. Mamma sat auðvitað í virðingarsætinu og við systkinin vorum svo á pallinum allavega sex fædd þá. Við fórum svona upp í Öldu sem er gott berjaland norðvestan við Þríhyrning. Ég man líka eftir að fara með pabba í kaupstaðinn, út í Hvolsvöll, það voru 11-12 km. Ég man að mér var ansi kalt, lítið um hlífðarföt og engin er yfirbyggingin á traktornum. En það var svo gaman að fá að fara með í Kaupfélagið að mér datt ekki í hug að kvarta.

Jæja eins og þú heyrir vekja þessi vélahljóð upp minningar, ég minnist pabba mjög mikið þegar ég heyri í gamla Deutz, bara góðar minningar. Ég get alveg sagt þér að mörgum árum áður en við tókum uppá því að gera upp traktorinn með Markúsar góðu vinnu, þá vorum við hjónin eitt sinn sem oftar á notalegri göngu í góðviðri á Álftanesinu. Þá heyri ég allt í einu Deutz traktor startað í gang, það var mjög hljóðbært ,og ég fékk bara kökk í halsinn og hugsaði bara "pabbi"! Hljóð geta hrifið mann með beint aftur í tímann eins og þú þekkir eflaust manna best. Jæja ég fór þarna alveg á flug, þú fyrirgefur það. Ég gleymdi að útskýra af hverju við kölluðum traktorinn Diggadigg. Þannig var að eldri traktorinn frá 1948 John Deere var með tveggja cylindra bensínvél og hljóðið í honum var svo hart og hvellt , hann var kallaður "Trakti gamli" en hinn malaði góðlega" diggadiggadiggadigg" í samanburðinum.“

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Nú gengur gamla vélin eins og klukka. (Ljósmynd)
• Sigurbjörg, Steinn og Markús segja frá drátta´rvélinni (hljóðrit)
• Skemmtiferð með Sigurbjörgu á Diggadigg gamla
• Diggadigg kemur í hlað