Áhrif vindsins og nýting hans

Um verslunarmannahelgina 2007 vorum við Elín í Skálholti og gerðum þaðan út um suðurland. Norðan hvassviðri var allan tímann og setti það svip sinn á það sem var hljóðritað. Ég hafði meðferðis Nagra Ares-m hljóðrita, víðómshljóðnema sem smellt er á tækið og einn ME62 hljóðnema frá Sennheiser. Ég útvarpaði örstuttum pistli um ferðina og verða hlustendur að sætta sig við kynningar mínar því að frumgögnin eru mér ekki tiltæk af einhverjum ástæðum. Atriðin eru þessi:

Vindurinn leikur sér að fánaborginni í Skálholti, pólskir ferðalangar berjast á móti vindinum í Þjórsárdal, Lars Eek leikur á harmoniku í Árnesi og lúpínan sprengir fræbelgina.

Til þess að ná hljóðinu í fánaborginni varð ég að leggjast á jörðina. Hið sama var upp á teniningnum með lúpínuna. Þá notaði ég ME62 og lét hann eiginlega liggja á jörðinni. Annars hefði vindurinn náð yfirhöndinni, en gnauðið heyrist eigi að síður.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Fánaborg, harmonika, ferðamenn og lúpínan í vindinum (hljóðrit)

Hvernig hljóma togvíraklippur?

Þann 29. júní 2009 skoðuðum við hjónin okkur um á Ísafirði. Við eyddum allnokkrum tíma á Sjóminjasafninu sem er fyrir margra hluta sakir athyglisvert og mættu Vestmannaeyingar margt af Ísfirðingum læra í þeim efnum. Helst þótti mér á skorta að hljóð heyrðust úr horni. Einhver af gömlu bátunum með glóðarhausvél hefði mátt vera í gangi og minna á gamla daga.

Þegar við héldum áleiðis frá safninu sáum við hvar þrír piltar börðu einhver tól, en að sögn þeirra var verið að undirbúa þau undir málningu. Í ljós kom að þetta voru hinar frægu togvíraklippur sem ollu breskum togarasjómönnum sem mestu tjóni í síðustu þorskastríðunum. Féllust piltarnir á að leika listir sínar en ég hét þeim að útvarpa listaverkinu við fyrstu hentugleika. Því er hvaða útvarpsstöð sem er heimilt að senda þessa hljóðmynd út á öldur ljósvakans.

Vakin er athygli á heiti hljóðritsins. Áréttað skal að piltarnir voru þrír enda sannar myndin það svo að ekki verður um villst. Gaman væri að fá nöfn piltanna í athugasemd við þessa færslu.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Tveir ungir Ísfirðingar leika á togvíraklippur úr þorskastríðunum (hljóðrit)

Þjóðrembusyrpa á sautjándanum og fleira gott

Við Elín tókum þátt í sautjándanum af lífi og sá, hún á upphlut og bóndi hennar á íslenska þjóðbúningnuml. Í Dómkirkjunni nutum við þess að hlusta m.a. á eftirspil Arnar Magnússonar sem lék stef úr Rímnadönsum Jóns Leifs, og um kvöldið nutum við þess sem á boðstólnum var í miðborg Reykjavíkur. Er þá öllu sleppt sem gerðist millum messu og aftans og hvorki minnst á menningu né allt fólkið sem við hittum.

Hljóðsýnin eru að þessu sinni 3. Staldrað við á Ingólfstorgi og hlustað á Varsjárbandalagið flytja íslensk-balkneska þjóðrembusyrpu, rölt eftir Lækjargötu í átt að Arnarhóli að hlusta á Hjaltalín og að lokum gengið eftir Aðalstræti. Notaðir voru örsmáir Sennheiser hljóðnemar sem festir voru á gleraugnaspangir og fór enn sem fyrr að fólk hélt að þetta væri nýjasta hjálpartækið mitt. Notaður var Nagra Ares BB+ hljóðriti og tekið upp í 24 bitum og 44,1 kílóriðum.

Fólki er eindregið bent á heimasíðu Varsjárbandalagsins á Fésbókinni, en þar getur það gerst aðdáendur þessarar skemmtilegu hljómsveitar, horft á myndbönd o.s.frv.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Þjóðrembusyrpa Varsjárbandalagsins (hljóðrit)
• Gengið eftir Lækjargötu að kvöldi dags (hlóðrit)
• Áleiðis eftir Aðalstræti að Ingólfstorgi (hlóðrit)

Útidansleikur í Maastricht

Ég hef tvisvar komið til Maastricht í Hollandi, árið 1992 og 2005. Elín var með mér í bæði skiptin og árið 2005 slóst Hringur Árnason, þá á 11. ári, í för með afa og ömmu.

Ég eyddi tímanum að mestu á námskeiði um löggjöf Evrópusambandsins um málefni fatlaðra. Námskeiðinu lauk laugardaginn 25. júní. Veðrið var yndislegt og ákváðum við að skoða borgina. Á rölti okkar rákumst við á hóp fólks sem skemmtil sér konunglega við dans á litlu torgi. Á palli stóðu tveir tónlistarmenn, trumbuslagari og harmonikuleikari. Annar þeirra söng af hjartans list.

Leikur þeirra félaganna minnti mig á jólaböllin í Vestmannaeyjum í árdaga en þar léku menn alls kyns lög á trumbur og harmoniku, jafnvel bítlalög. Ég var með Nagra Ares BB hljóðpela meðferðis og dreypti ég á hann einu lagi.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Götudansleikur í Maastricht 25. júní 2005 (hljóðrit)

Svipirnir í hrauninu - málverkasýning

Þriðjudaginn 25. maí verður opnuð á Hrafnistu í Hafnarfirði sýning Sólveigar Eggerz Pétursdóttur. Allar myndirnar eru málaðar á þessu og síðasta ári.

Sólveig Eggerz er landskunn fyrir list sína. Hún varð fyrst manna hér á landi til að mála á rekaviðarspýtur og báru þau verk hróður hennar víða um lönd.

Að undanförnu hefur Sólveig orðið að leggja olíulitina á hilluna og hefur tekið að mála með akríl-litum í staðinn. Í meðfylgjandi viðtali lýsir hún listsköpun sinni og því hvernig hún hefur tekist á við breyttar aðstæður.

Sólveig fæddist 29. maí árið 1925 og verður því 85 ára á kosningadaginn. Sjálf hefur hún það eftir einum dóttursonarsyni sínum að hún sé 29 ára og ætlar að vera það svo lengi sem henni endist aldur.

Viðtalið var hljóðritað í samkomusal Hrafnistu í Hafnarfirði 23. maí 2010.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Sólveig Eggerz Pétursdóttir segir frá list sinni. Afnot þessa viðtals eru heimil fjölmiðlum. (Hljóðrit)
• Viðtal við Sólveigu Eggerz Pétursdóttur, óklippt útgáfa (hljóðrit)

Hljóðhræringur - ekki skyrhræringur

Meðfylgjandi hljóðmynd var útvarpað í maí 2006 í þættinum Vítt og breitt. Þar er leikið sér að umhverfinu sem börn þurfa að æfa sig í og fléttað saman ýmsum hljóðum úr umhverfi, heimili auk tónlistar. Kynningin er alllöng. fólki er ráðlagt að hlusta annaðhvort með góðum heyrnartólum eða njóta myndarinnar í góðum hátölurum.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Hljóðhræringur - ekki skyrhræringur (hljóðrit)

Kvæðamaðurinn Ingimar Halldórsson

Ingimar Halldórsson fæddist á Akranesi árið 1945. Hann gekk í Kvæðamannafélagið Iðunni árið 1970 og hefur lengi verið einhver besti kvæðamaður þess.

Á aðalfundi Iðunnar 6. mars 2009 kvað hann nokkrar frumortar vísur. Notaður var Shure VP88 við þá hljóðritun.

Enn var Ingimar á dagskrá Iðunnarfundar föstudaginn 9. mars árið 2010. Í það skipti kvað hann vísur eftir Kristján Samsonarson og gerði í upphafi grein fyrir ævi þessa listfenga hagyrðings.

Notaðir voru tveir Sennheiser Me64 hljóðnemar.

Hljóðritin eru birt með leyfi Ingimars.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Ingimar Halldórsson kveður frumortar vísur (hljóðrit)
• Ingimar Halldórsson kveður vísur eftir Kristján Samsonarson (hljóðrit)

Útvarpsstöðvar í Beijing, keisargrafirnar í Xi'an o.fl.

Um miðjan 10. áratuginn hófst merkileg þáttaröð í Ríkisútvarpinu undir nafninu Vinkill. Hafði Jón Hallur Stefánsson umsjón me´ð þáttunum. Markmiðið var m.a. að beita óhefðbundnum aðferðum við gerð útvarpsþátta.

Ég gerði nokkra vinkilsþætti árin 1998-2000. Hér birtist einn þeirra, Kínavinkill sem útvarpað var í júní 2000.

Í aprílmánuði vorum við þrenn hjón saman á ferðalagi um Kína. Í þættinum birtast nokkrar svipmyndir.

1. Forvitnast er um efni útvarpsstöðva í Beijing 11. apríl árið 2000.

2. Svipast er um við hótel í qingdao.

3Farið er í heimsókn í skóla fyrir þroskahefta.

4. Að lokum er komið við í Xi'an og leirherinn skoðaður. Wang Fanje segir frá því er hann fann menjar um leirherinn mikla árið 1974. Síðan eru nokkrar leirstyttur skoðaðar nákvæmlega. Ung stúlka, sem var túlkur á safninu, var svo ötul að vekja athygli mína á því sem fyrir augu bar að ég gafst upp á að þýða það sem hún sagði. Þetta var í annað skipti sem ég fékk að skoða þennan leirher og snerta það sem mig lysti. Einkennileg er sú tilfinning að standa frammi fyrir leirhernum og skoða nákvæmlega hvernig stytturnar voru gerðar. Maður skynjar hnoðnaglana í brynjunum, naglræturnar o.s.frv. Allt þetta og meira til, sem er luti 8. undurs veraldar, var framið 1000 árum fyrir byggð Íslands.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Kínavinkill

Reykjavík 871 +-2

Sumarið 2006 rakst ég inn á sýninguna Reykjavík 871 +-2 á göngu okkar hjóna um borgina. Ég varð uppnuminn. Þessi sýning er á meðal hins besta sem unnið hefur verið á svið menningarsögu hér á landi. Ég vann þátt fyrir Ríkisútvarpið um sýninguna þar sem lýst er tilurð hennar og uppsetningu.

Ég vænti þess að þáttur sá sem hér er birtur virði til þess að einhverjir njóti sýningarinnar. Við hjónin höfum sótt hana nokkrum sinnum og finnum ætíð eitthvað nýtt.

Öll viðtöl og kynningar voru hljóðrituð með Nagra Ares-M. Notaðir voru Sennheiser ME62, ME65 og víðómshljóðnemi sem festur var á tækið (viðtalið við Orra Vésteinsson).

Þátturinn var unninn í Soundforge og kynningar lesnar í svefnherbergi okkar hjóna.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• rEYKJAVÍK 871 +- 2

Nýtt hljóðrit með Steindóri Andersen

Það er á engan hallað þótt fullyrt sé að Steindór Andersen, formaður Kvæðamannafélagsins Iðunnar, sé nú mestur kvæðamaður hér á landi. Hann hefur öðrum fremur hafið stemmuna til þeirrar virðingar sem henni ber innan íslenskrar menningar.

Á fundi Iðunnar, 5. Febrúar síðastliðinn, kvað hann úr kosningarímum séra Guðlaugs Guðmundssonar, prests á Stað í Steingrímsfirði, sem hann orti vegna kosningar sýslunefndarmanns, sem fram fór að Hrófbergi á Jónsmessunni 1912. Guðlaugur orti þessa rími í riddarasagnastíl til þess að spauga með þá sem að þessari kosningu stóðu.

Hljóðrit þetta er birt með samþykki Steindórs.

Notaður var Shure VP88 víðómshljóðnemi.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Úr kosningarímum frá árinu 1912 eftir séra Guðlaug Guðmundsson á Stað í Steingrímsfirði